روز ملی اقلیت های جنسی مبارک

وبلاگ پسر

متن منتشر شده در پایگاه رنگین کمانی ها به مناسبت اولین جمعه امرداد هزار و سیصد و 

نود و یک

امرداد ماه، زیباست، گرم است و مهربان و ما می‌خواستیم روزی كه برای خودمان انتخاب می‌كنیم، گرم باشد و زیبا و مهربان؛ ما می‌خواستیم نور امید در دل‌ها زنده شود تا چراغ راهمان باشد؛ می‌خواستیم صبوری، رواداری، همراهی و مشارکت و شادمانی و امید را تمرین کنیم؛ می‌خواستیم خورشید بتابد و بر همه‌ی ما یکسان نور بپاشد؛ می‌خواستیم و می‌خواهیم که در کنار هم، در دنیای بهتری روزگار بگذرانیم.

تاکید ما بر زیبایی، گرما، مهربانی، و آنچه می‌تواند و می‌بایست تعلق به ما داشته باشد، تاکیدی است که از اولین قدم با ما بود و همچنان تا روزی که ما به عنوان اقلیت‌های جنسی ایرانی سهمی از گرما و زیبایی و مهربانی و تعلق موجود در خانواده‌هامان و کوچه‌های شهرمان داشته باشیم، با ما خواهد بود، مثل آوازی که خوانده می‌شود تا در یادها بماند و جزوی از حافظه‌ی انسانی ما باشد.

ما فرزندان خانواده‌های خودیم و خانواده‌ی عزیزان خودیم، و خانواده را اولین و امن‌ترین حریم زندگی می‌دانیم و می‌خواهیم آنقدر از گرما و زیبایی و مهربانی و تعلق بنویسیم و بگوییم تا پیوندهای مهربان ما و خانواده‌هامان را به دنیایی بیاوریم که پیوند ما و خانواده‌هامان را باور ندارد.

تصمیم‌گیری برای چنین روزی دشوار بود و امکان‌های ما کم. امکان‌های ما همچنان کم‌اند اما این دو سالی که به سادگی نگذشتند، قدم‌های ما را محکم‌تر و دایره‌ی آرزوهای ما را گسترده‌تر کردند. حالا دیگر این روز و تبارش در تاریخ جامعه و حافظه ی ما چنان ماندگار شده‌اند که گویی همیشه بوده‌اند، به همان اندازه که ما همیشه بوده‌ایم.

این روز نه امسال، نه سال‌های پیش از این و نه در سال‌های پیش رو، متعلق به هیچ فرد، سازمان، گروه و دسته‌ای نیست؛ این تاکید هم از این روست که بدانیم هیچ فرد، سازمان، گروه، و دسته‌ای توان این را ندارد که روزی به این گستردگی و فراگیری را به ما هدیه بدهد یا از ما بستاند.

این روز به کسانی از ما در جامعه‌ی اقلیت‌های جنسی تعلق دارد که در پی زندگی شایسته‌تر هستند و می‌توانند در کنار حق خود به مسئولیت‌های خود نیز واقف و متعهد باشند. ما واقفیم که مسوولیت‌پذیری ما قدم ضروری است برای رسیدن به آن چه از گرما، زیبایی، مهربانی، و تعلق آرزو می‌کنیم.

نخستین جمعه‌ی امرداد ماه هر سال، از آنِ اقلیت‌های جنسی ایرانی است و متعلق به هر کسی که رهایی و شرف انسان را طلب می‌کند. این دو سال در حالی‌ گذشت که جامعه‌ی اقلیت‌های جنسی ایرانی رویدادهای بسیاری را از سر گذراند و در این رهگذر رشد کرد، بالید و آموخت.

سال جدید را با امید آغاز می‌کنیم و برای همه‌، و از جمله ما همجنسگراها، دوجنسگراها و تراجنسی‌های ایرانی آرزوی شادی و آزادی داریم.

یكی از همین روزهای گرم تابستان از خانه‌هامان بیرون می‌آییم، با لباس‌های رنگ به رنگ، با لب‌های پر از خنده و شادی و به همدیگر خواهیم گفت: ما توانستیم